Biblia
nr 10 (124) październik 2017

Przyglądając się tym postaciom, możemy dostrzec, że rola rodziców polegała głównie na ukazywaniu wielkości Boga i budowaniu zaufania do Stwórcy oraz na rozwijaniu postawy pokory i bojaźni.

Mieczysław Guzewicz

Przygotuj się na odkrycie

W odpowiednim momencie życia Bóg wskaże nam, rodzicom, czego oczekuje od naszego dziecka i w jakie możliwości je wyposażył.

 

Wśród bohaterów biblijnych odnajdujemy obdarowanych niezwykłymi talentami. Bardzo często w historii ich życia powtarza się charakterystyczny schemat: zarówno rodzice, jak i najbliższe otoczenie nie zawsze wiedzieli o ich wyjątkowości. Najczęściej nie wyróżniali się niczym szczególnym, dopiero w momencie wyznaczonym przez Boga ujawniały się talenty, dzięki którym wpływali znacząco na bieg wydarzeń. Przyglądając się tym postaciom, możemy dostrzec, że rola rodziców polegała głównie na ukazywaniu wielkości Boga i budowaniu zaufania do Stwórcy oraz na rozwijaniu postawy pokory i bojaźni. Rodzice powoływali do życia, pielęgnowali, kształcili, wychowywali, a Bóg, dawca talentów, w odpowiednim momencie wskazywał młodej osobie, jakie ma wobec niej oczekiwania.

 

Niewolnik i książę

Mojżesz to postać szczególna. W całej historii zbawienia jemu przypisuje się miejsce głównego poprzednika Mesjasza. Urodził się i od razu został skazany na śmierć: „Faraon wydał wtedy całemu narodowi rozkaz: «Wszystkich nowo narodzonych chłopców Hebrajczyków należy wyrzucić do rzeki, a dziewczynki pozostawić przy życiu»” (Wj 1, 22). Matka Mojżesza, kierowana miłością do dziecka, ale zapewne posłuszna też wewnętrznym Bożym natchnieniom, w sposób bardzo przemyślny uratowała życie synka. Chłopiec stał się podopiecznym córki faraona, zdobył wykształcenie mimo pochodzenia z narodu niewolników. Jest to przedziwna historia. Kształcony i wychowywany na dworze królewskim, po wielu dekadach, w bardzo dojrzałym wieku, stał się narzędziem Boga do unicestwienia tych, dzięki którym rozwijał swoje niezwykłe umiejętności. W dramatycznych okolicznościach wyprowadził Hebrajczyków z niewoli, a następnie przez kilkadziesiąt lat borykał się z niezliczonymi przeciwnościami. Ze wszystkim radził sobie dzięki swoim zdolnościom organizatorskim i przywódczym, dzięki wielkiemu zaufaniu Bogu.

 

Z więzienia do pałacu

Józef był jednym z dwunastu synów Jakuba. Nasz bohater w swojej wczesnej młodości podpadł starszym braciom (por. Rdz 37, 5-10). Miewał sny wskazujące na wyznaczenie mu przez Boga szczególnej roli, ale rodzina niekoniecznie interpretowała to jako zapowiedź czegoś niezwykłego. W niewoli w Egipcie uwidoczniły się niezwykłe talenty chłopca. Na dworze Potifara Józef okazał się sługą roztropnym, lojalnym, uczciwym, bardzo szlachetnym. W więzieniu odkrył kolejne zdolności. Umiejętnie odczytał treść snów swoich współwięźniów, dzięki czemu odzyskał wolność, ale też zdobył znaczące stanowisko na dworze faraona. Upływający czas i pełniona funkcja potwierdziły niezwykłe talenty Józefa, dzięki nim syn Jakuba doprowadził do wzbogacenia się Egiptu, uratowania od klęski głodu i ocalenia swoich najbliższych od śmierci głodowej.

 

Cudowne dziecko

Jesse i jego żona byli ludźmi szlachetnymi i bogobojnymi, żyli zgodnie z Bożymi nakazami. W pewnym momencie do wioski przybył prorok Samuel (por. 1 Sm 16, 1- 13). Prosił o przyprowadzenie synów, aby zgodnie z Bożym nakazem jednego z nich namaścić na króla. Ta krótka historia jest szczególna pod wieloma względami. Jesse przedstawia prorokowi kolejnych synów. Stwórca mówi do proroka: „Nie zważaj ani na jego wygląd, ani na wysoki wzrost, gdyż nie wybrałem go, nie tak bowiem człowiek widzi, jak widzi Bóg, bo człowiek patrzy na to, co widoczne dla oczu, Pan natomiast patrzy na serce” (1 Sm 16, 7). W oparciu o zupełnie niezrozumiałe kryteria zostaje wybrany najmłodszy syn Dawid przebywający pośród owiec. Jak się potem okazało, był on wszechstronnie utalentowany. Dzisiejszym językiem można go określić jako cudowne dziecko. Mimo młodego wieku i skromnej postury pokonał mocarza i zawodowego wojownika Goliata. Z wielkim trudem zdobył pełną władzę królewską. Rozwinął królestwo Izraela do poziomu, jakiego nie udało się osiągnąć nikomu wcześniej ani później. Miał wielkie zdolności literackie i muzyczne. Nie można mieć wątpliwości, że spośród wszystkich bohaterów biblijnych był jednym z najbardziej uzdolnionych.

 

Kobieta z sercem lwa

Większość bohaterów biblijnych to mężczyźni. Jednak natchnieni autorzy, oddając należną sprawiedliwość, zapisali także historie szczególnych kobiet. O rodzinie Estery nie wiemy za wiele: „A był na zamku w Suzie mąż imieniem Mardocheusz (…). Ten został zabrany z Jerozolimy w czasie uprowadzenia razem z Jechoniaszem, królem judzkim, którego wziął do niewoli Nabuchodonozor, król babiloński. A był on opiekunem Hadassy, to jest Estery, córki stryja swego, bo nie miała ona ojca ani matki” (Est 2, 5-7). Sam fakt poświęcenia całej księgi jednej kobiecie wskazuje na jej wyjątkowość. Oprócz pięknego wyglądu Estera przejawiała wyjątkowe zdolności. Była bardzo odważna i jednocześnie niezwykle roztropna. Umiała zachować dyskrecję, pokornie poddawała się kierownictwu Mardocheusza, który doskonale orientował się, w jak trudnej sytuacji znaleźli się Izraelici, ale jednocześnie rozumiał, że Bóg pragnie posłużyć się swoją córką dla uratowania potomków Dawida. Młoda królowa była osobą tak wielkiej wiary, że w historii zbawienia jest uznawana za poprzedniczkę i zapowiedź Maryi.

 

Nie umiesz mówić?

Jeremiasz to również wyjątkowy młodzieniec: „Pan skierował do mnie następujące słowo: «Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię, nim przyszedłeś na świat, poświęciłem cię, prorokiem dla narodów ustanowiłem cię». I rzekłem: «Ach, Panie Boże, przecież nie umiem mówić, bo jestem młodzieńcem!» Pan zaś odpowiedział mi: «Nie mów: Jestem młodzieńcem, gdyż pójdziesz, do kogokolwiek cię poślę, i będziesz mówił, cokolwiek tobie polecę»” (Jr 1, 4-7).

Bóg ma również wobec naszego dziecka szczególny plan. Jeśli dostrzegamy jego uzdolnienia i talenty, roztropnie powinniśmy wspierać ich rozwój. Jednak nade wszystko powinniśmy współpracować z dobrym Ojcem, zawierzając Mu swoje dziecko i pamiętając, że ostatecznie to Bóg wskaże, czego od niego oczekuje i w co je wyposażył.

 

 

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce. OK