Wychowanie
nr 4 (130) kwiecień 2018

Zbliżały się urodziny naszej najstarszej córki. Szybko w tajemnicy skompletowaliśmy wyprawkę, a kiedy córka wróciła ze szkoły, zastała na biurku klatkę z małą lokatorką i książkę o opiece nad chomikiem. Były pisk radości i łzy szczęścia

Aneta Wardawy

Wybór padł na chomika

Modliliśmy się do Boga o dobrego futrzaka dla naszej rodziny. Brzmi jak szaleństwo, bo wojny i głód na świecie, a my prosimy o dobrego zwierzaka, ale przecież dla Niego nie ma spraw zbyt małych.

 

 

Przywędrowała do naszego domu w małym papierowym pudełku, przyniesiona w wielkiej konspiracji, kiedy dzieci były w przedszkolu i szkole. Żadne z nich nie wiedziało, że od dłuższego czasu rozważaliśmy zaproszenie zwierzaka do naszego domu.

 

Bierny opór i milczenie

Decyzja była trudna. Kilka tygodni wcześniej przeszukiwałam Internet, zbierając wiadomości na ten temat. Jakiego zwierzaka zaprosić do naszej rodziny i dlaczego, czy to dobry czas, ile będzie kosztowało jego utrzymanie i co najważniejsze – czy dzieci zaangażują się w opiekę. Pomysły były różne: od patyczaków przez rybki, na psie kończąc. Dzieciaki przez pewien czas prosiły nas o pupila, z czasem jednak przestały, widząc bierny opór i uparte milczenie. Obawialiśmy się, że cały trud opieki spadnie na nas. Znajomi rodzice bardzo nas przed tym przestrzegali. W końcu jednak dojrzeliśmy do tej decyzji. Rozważyliśmy wszystkie „za” i „przeciw” i okazało się, że radość oraz plusy, jakie wniesie ze sobą zwierzątko do naszej rodziny, przeważają nad trudem opieki nad nim, nawet jeśli musielibyśmy zajmować się nim sami. Jeśli natomiast dzieci zaangażują się w opiekę, będzie to miły bonus ;) Jako że miało to być pierwsze zwierzątko w naszym domu, wybór padł na chomika. Przez pewien czas przed zakupem modliliśmy się do Boga o dobrego futrzaka dla naszej rodziny. Brzmi jak szaleństwo, bo wojny i głód na świecie, a my prosimy o dobrego chomika, ale przecież dla Niego nie ma spraw zbyt małych. Wszystko, co dla nas ważne, co stanowi nasze życie doczesne, jest ważne i dla naszego Taty w niebie. Do wszystkiego chce być zapraszany – od drobiazgów do rzeczy ważkich, trudnych.

 

Panna Gryzelda

Zbliżały się urodziny naszej najstarszej córki. Szybko w tajemnicy skompletowaliśmy wyprawkę, a kiedy córka wróciła ze szkoły, zastała na biurku klatkę z małą lokatorką i książkę o opiece nad chomikiem. Były pisk radości i łzy szczęścia. Tak Panna Gryzelda trafiła do naszej rodziny. Ponieważ mamy w domu również maluchy, dla dobra Gryzi wprowadziliśmy zasadę obowiązującą wszystkich domowników: chomika nie wyjmujemy z klatki bez dozoru rodzica i nie karmimy bez wcześniejszego ustalenia tego z kimś starszym. Dzieciaki na początku się buntowały, jednak przyjęły nasze argumenty i dla dobra futrzaka przystały na te warunki. Niestety, po początkowej fali zachwytu słowa znajomych się potwierdziły i przez kilka tygodni opieka nad zwierzątkiem spadła całkowicie na nas, rodziców. Nie buntowaliśmy się, byliśmy przygotowani na taki rozwój wypadków. Z czasem okazało się, że Gryzelda jest chomikiem idealnym, łagodnym, całkowicie pozbawionym agresji. Wiedzieliśmy, dlaczego tak jest, i podzieliliśmy się tym z dziećmi. Opowiedzieliśmy im o naszych modlitwach do Boga w tej intencji. Nie były zaskoczone, ale jeszcze tego samego wieczora podziękowały Mu za nią i od tamtej pory pupil, jego zdrowie i dobre życie stały się stałym elementem naszej modlitwy rodzinnej. Z czasem zauważyłam też u dzieci samoistny wzrost zainteresowania zwierzątkiem. Starsze z zaangażowaniem zaczytywały się książką o hodowli chomików, zadawały pytania, interesowały się i dbały, by niczego jej nie brakowało. Młodsze także zaglądały do klatki i po swojemu „rozmawiały” z Gryzeldą. Wielką radością było dla mnie, gdy odkryłam, że przynoszą dla niej smaczniejsze kąski surowych owoców i warzyw dodawane do szkolnych obiadów. Myślały o niej także poza domem.

 

Sygnały troski

To małe życie, które pojawiło się w naszym domu, stało się częścią naszej rodziny. Natomiast początkowa fascynacja dzieci, radość wynikająca z urozmaicenia, nowości, przekształciła się w autentyczną troskę. Taką codzienną, zwyczajną, wynikającą z szacunku dla chomika jako żywego stworzenia. Bez naszych napomnień, frustracji, żali. Po pewnym czasie pojawiła się szalona myśl: „A może pies?”. Wkrótce zawitał do nas szczeniak, a z nim wielkie zaskoczenie. Bo chociaż karmimy go my, dorośli, to dzieci same z siebie zaczęły po nim sprzątać, kiedy zdarzyło mu się załatwić gdzieś w mieszkaniu, a po pewnym czasie zaczęły z nim wychodzić. Z przyjemnością! Teraz od rana trwają licytacje, czyja wypada kolej na wyjście z psem. Przypominają nam o spacerach. Odetchnęliśmy z ulgą, bo choć posiadanie zwierzaka wiąże się z trudami i wyrzeczeniami, jednak stanowi wielką wartość dla całej rodziny.

 

Łzy, smutek i pustka

Kilka tygodni temu Gryzia odeszła. Zasnęła cichutko w swojej klatce. Mieszkała z nami ponad półtora roku. Kiedy to odkryłam, pojawiło się pytanie: „Jak przekazać to dzieciom?”. Ponieważ to był ostatni dzień roku, a cała rodzina szykowała się na świętowanie sylwestra, postanowiliśmy przekazać dzieciom tę smutną wiadomość za kilka godzin, licząc na to, że przez ten czas same nie zauważą braku. Niestety, zorientowały się w trakcie zabawy. Kiepski moment na przekazanie takich wieści… Były wielkie łzy, smutek i pustka. A potem słowa: „Czy było jej z nami dobrze?”. Odpowiedzieliśmy, że tak, miała dobre chomicze życie, ale Pan Bóg każdemu daje określony czas tu, na ziemi – roślinom, zwierzętom i ludziom. Nikt nie wie, dlaczego tak i dlaczego tyle, ale On wie i trzeba Mu zaufać. Bóg kocha każde życie, nawet najmniejsze, nawet takie chomicze, i każda żywa istota chwali Go tu, na ziemi, na swój sposób. Widocznie czas naszej Gryzi tu, na świecie, już minął i jedyne, co możemy zrobić dzisiaj, to podziękować za nią Temu, który nam ją dał na ten czas. „Mamo, Pan Bóg jest dobry, że dał nam Gryzię, nawet jeśli na tak krótki czas”. Tak, jest bardzo dobry. A każde życie, choć tak kruche, jest Jego wielkim darem.

 

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce. OK