Temat numeru
nr 3 (69) MARZEC 2013

„Każde małżeństwo przypomina trzy zakony: 
na początku franciszkanów, radosnych, zapatrzonych w przyrodę; z czasem – mocnych w słowach i argumentowaniu dominikanów; po latach już tylko kamedułów, przestrzegających reguły milczenia”.

ks. Jan Twardowski

Maria Ryś 

Trzy zakony w jednym

Związek będzie udany, jeżeli stworzą go mężczyzna i kobieta, którzy dobrze poznali swoje osobowości i w pełni je zaakceptowali. Zastanówmy się, jakie są najważniejsze czynniki, które mogą zapewnić powodzenie i trwałość małżeństwa.

BEZINTERESOWNA MIŁOŚĆ
W postawie miłości ważne jest poznawanie drugiej osoby. Szacunek dla odkrytej wartości i życzliwość wyrażająca się w pragnieniu dobra dla męża lub żony.
Ale o prawdziwej miłości można mówić dopiero wtedy, gdy człowiek przechodzi od postawy egoistycznej do altruistycznej.
Uczucia fascynacji i zakochania są punktem wyjścia. Dojrzała miłość małżeńska jest głęboko życzliwa, wrażliwa na potrzeby współpartnera. Zawiera akceptację, wzajemne uznanie, zrozumienie, porozumienie, pomoc w rozwoju i realizacji dążeń i pragnień. W atmosferze takiej miłości rozwija się wrażliwość na potrzeby współmałżonka, zanika skłonność do wyliczania ofiar i obowiązków.

WIĘŹ MAŁŻEŃSKA
Opiera się na uznaniu i akceptacji współmałżonka jako towarzysza życia dzielącego troski i radości, a także darzącego uznaniem, służącego radą i pomocą.

Więź małżeńska wymaga także zaangażowania w utrzymanie domu. Współuczestniczenie w tych samych zadaniach zbliża małżonków do siebie. Pogłębia uczucia sympatii, solidarności i przyjaźni. Jest źródłem sił psychicznych potrzebnych do realizacji różnych celów życiowych.

KOMUNIKACJA
Jest to podstawa powodzenia związku. Powinna być otwarta i pełna, dopiero wówczas buduje trwałe więzi międzyludzkie.
Otwartość jest ujawnianiem własnych przeżyć, uczuć, emocji, potrzeb oraz doświadczeń, postaw i przekonań. W takim sposobie komunikacji współmałżonek uznaje własne pragnienia i oczekiwania za równie ważne jak rozmówcy, nie narzuca swojego punktu widzenia, potrafi tolerować odmienne przekonania. W czasie rozmowy stara się określić własne odczucia wywołane przez zachowania drugiego. Potrafi skoncentrować się na konkretnych postawach partnera, wyraża jedynie swoje prawdziwe intencje, nie podporządkowuje swoich poglądów rozmówcy.
Komunikowanie się dotyczy szczególnie dwóch rodzajów spraw związanych z życiem małżeńskim: wzajemnego odnoszenia się do siebie oraz naszego otoczenia.

SEKS
Współżycie seksualne w małżeństwie służy podwójnemu celowi: ożywieniu i pogłębieniu wzajemnej miłości małżeńskiej oraz prokreacji.
Seks w małżeństwie:

Zaspokaja podstawowe potrzeby psychiczne – więzi, poczucia własnej wartości, potwierdzania swojej męskości i kobiecości.

Stanowi podstawę rodzicielstwa.

Jest przeżywany jako wyraz miłości.

Udane życie seksualne w małżeństwie wymaga znajomości odmienności psychoseksualnej kobiety i mężczyzny. Umiejętności podejmowania dialogu. Przekazywania sobie informacji o potrzebach i oczekiwaniach. A także wspólnego respektowania podstawowych norm w tym zakresie. Tylko współżycie oparte na wzajemnej miłości i poszanowaniu godności drugiego człowieka jest wolne od zagrożeń i zmian w przypadku spotkania bardziej atrakcyjnego partnera.
Seks nie tylko manifestuje się i dopełnia w miłości, ale jak każda wartość stawia przed człowiekiem wymagania. Jednym z nich jest przyjęcie przez małżonków określonej postawy wobec płodności. Małżonkowie przyjmujący naturalne metody rozpoznawania płodności są nie tylko wolni od uzależnień od firm i środków farmaceutycznych, niszczących bądź ograniczających płodność. Nie tylko nie wprowadzają celowo szkodliwych substancji do swoich organizmów i dzięki temu są zdrowsi, ale mają świadomość znaczenia tego typu postaw w kształtowaniu i pogłębianiu własnej dojrzałości. W naturalnym planowaniu rodziny seksualność pozostaje w służbie prawdziwej miłości.Satysfakcja czerpana ze współżycia małżeńskiego tworzy płaszczyznę głębokiej przyjaźni, pogłębia wzajemne zrozumienie, rodzi pragnienie otwarcia się na macierzyństwo i ojcostwo.


ZASPAKAJANIE POTRZEB
Życie małżeńskie sprzyja rozwojowi człowieka ze względu na ciepło oraz wzajemną bliskość męża i żony.
Najważniejszymi potrzebami, które człowiek może zaspokoić w małżeństwie, są: potrzeba przynależności do kogoś, bezpieczeństwa, miłości, czułości, opiekuńczości, szacunku, uznania ze strony najbliższego otoczenia, potrzeba podziwiania drugich, samorealizacji, bliskości, więzi, afirmacji, twórczości, dążenia do rozwoju pełnej osobowości.
Doniosłą rolę odgrywają religijne potrzeby człowieka. Prawidłowe ich zaspokajanie pozwala odkrywać sens w zajęciach codziennych, broni przed poczuciem pustki, skłania do współpracy i poświęcania się dla innych.
    
WSPÓLNE WARTOŚCI
Dzięki nim małżonkowie mają podobną wizję życia, mówią jednym językiem i lepiej się rozumieją. Wspólne wartości są czynnikiem trwałości i rozwoju małżeństwa w okresach kryzysów. Umożliwiają ustalenie hierarchii spraw ważnych i mniej istotnych.
Sprzyjający budowaniu więzi małżeńskiej jest taki system wartości, który opiera się na wartości naczelnej, której wszystkie pozostałe są podporządkowane.

Często młodzi ludzie zakładają, że powodzenie małżeństwa to sprawa przypadku. Udany związek przypisuje się szczęśliwemu doborowi towarzysza życiowego, natomiast porażki tłumaczy się pechem lub niezgodnością charakterów. Tymczasem powodzenie związku małżeńskiego jest owocem wspólnej pracy małżonków. Aby małżeństwo stało się miejscem prawdziwego spotkania kobiety i mężczyzny, jest potrzebny wysiłek, stała troska i stałe zwracanie się do Pana Boga o pomoc w realizacji małżeńskiego i rodzicielskiego powołania.

 

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce. OK