Kilku wybitnych włoskich reżyserów zrealizowało ciekawe obrazy o życiu papieża Jana XXIII: Ermanno Olmi – „I przyszedł człowiek” (1965), Ricky Tognazzi – „Dobry Papież” (2002), Giorgio Capitani – dwuodcinkowy film telewizyjny „Ojciec Giovanni − Jan XXIII” (2002). Jan Paweł II stał się natomiast pierwszoplanowym bohaterem przynajmniej sześciu filmów fabularnych (nie licząc ponad stu filmowych dokumentów). Pierwszym śmiałkiem okazał się Krzysztof Zanussi, który w roku 1981 nakręcił film „Z dalekiego kraju”, przybliżając światu papieża z Polski, a trzy lata później Amerykanin Herbert Wise przedstawił swoje telewizyjne dzieło „Papież Jan Paweł II”. W 1986 roku Giuseppe Fina w filmie „Zamach na Jana Pawła II” ujawnił kulisy tego dramatycznego wydarzenia, a John Kent Harrison w filmie „Jan Paweł II” (2005) próbował ująć całość fenomenu niezwykłego papieża. Giacomo Battiato realizuje w 2005 roku film „Karol. Człowiek, który został papieżem”, lecz jego przyspieszona premiera odbywa się już po śmierci Jana Pawła II. Rok później pokazano publiczności także drugą część obrazu, noszącą znamienny tytuł „Karol. Papież, który pozostał człowiekiem”.

Myślę, że w jakiś ciepły kwietniowy wieczór warto zatrzymać się z rodziną w domu i obejrzeć jeden z wymienionych filmów, aby jeszcze raz – z dystansu – przyjrzeć się człowiekowi, którego większość z nas spotkała osobiście, a wielu ściskało jego świętą dłoń…