Dnia 14 kwietnia 966 r. Mieszko, władca Polan, wraz ze swoją drużyną przyjął chrzest. Dlaczego akurat 14 kwietnia? Ponieważ tablice paschalne wskazują, że w roku 966 tego właśnie dnia wypadała Wielka Sobota, najbardziej popularny termin chrztu dorosłych katechumenów. Mieszko spełnił swoją obietnicę, przyjął chrzest i poślubił Dobrawę. Zaczęła się rodzić Polska. 

Kim był Mieszko? 

Wyobraźmy sobie Europę w VIII wieku, z wszędobylskimi Wikingami (Waregami) opływającymi kontynent z każdej strony. Żądni łupów Normanowie szwedzcy wyprawiali się do Bułgarii Kamskiej, Rusi Kijowskiej, Bizancjum, a nawet Kalifatu Bagdadzkiego. Dopływali do ujścia dużych rzek, a następnie swoimi płaskodennymi łodziami penetrowali je na żeglownej długości. Około 944 r. Normanowie z Rusi Kijowskiej z „rodu Dira i Askolda”, którzy próbowali uniezależnić się od władzy w Nowogrodzie, zostali wygnani i ruszyli na zachód. Zgadzałaby się wówczas etymologia Polan, niewymienianych w 845 r. przez Geografa Bawarskiego pośród plemion mieszkających na wschód od Odry, a wyskakujących nagle jak diabeł z pudełka sto lat później. Polanie, owszem, istnieli, ale ich siedzibą były pierwotnie okolice Kijowa. Przyjmijmy, że oto pewnego dnia przed Popielem, księciem Goplanów, stanął zwalisty jasnowłosy Wareg z drużyną i z pytaniem, czy przypadkiem nie znalazłaby się dla niego w okolicy jakaś praca. Często bowiem wynajmowali się jako drużyna najemników. 

Cały artykuł dostpny w wersji drukowanej gazety.