Wychowanie
nr 3 (69) MARZEC 2013

To kobieta tworzy ciepło domu. Bez jej delikatnej ręki i troski o szczegóły nawet najpiękniejsze mieszkanie będzie tylko mieszkaniem, a nie domem

s. M. Urszula Kłusek SAC 

Korale

Wyobraźmy sobie kogoś, kto poszukuje pięknych pereł, żeby stworzyć z nich klejnot, który urzekać będzie pięknem, prostotą i harmonią. Niestety, to, co dzieje się wokół pojęcia kobiecości, wygląda tak, jakby ktoś ten piękny naszyjnik rozerwał, pogubił najcenniejsze perły, a zamiast nich nanizał na nitkę sztuczne koraliki.

JAKICH KOROLIKÓW UNIKAĆ?
Lepiej nie szukać wzorców kobiecości we współczesnej kulturze. Żadna dziewczynka nie nauczy się bycia kobietą od lalki Barbie, wróżek z Winx czy od przebojowej Hannah Montany. Ważne jest, żeby unikać stylizowania małych dziewczynek na dorosłe kobietki, które przedwcześnie używają kosmetyków, chodzą na szpilkach, a całym ich światem staje się świat mody, luksusu i „pierwszego razu”. Nie wolno zacierać różnic między dziewczynką a chłopcem również w ubiorze i wychowywaniu.

JAKICH PEREŁ SZUKAĆ?
Wprowadzając dziewczynkę w świat wiary, trzeba jej uświadamiać, że Bóg stworzył ją jako kobietę. Matka przez swój własny przykład życia kobiety, a więc tej, która daje i chroni życie, opiekuje się i troszczy, tworzy ciepło domowego ogniska, kocha miłością czułą, delikatną, ale jednocześnie nieustępliwą i mądrą, uczy dziewczynkę bycia kobietą.
Ojciec przez darowany córce zachwyt wypływający z miłości, który pozwala mu mówić, że córka jest piękna i wartościowa, będzie dowartościowywał ją jako kobietę. Córka kochana przez ojca, odczytująca swoje piękno w jego spojrzeniu, będzie wyrastała na kobietę znającą swoją godność, wartość i piękno. W wieku dorastania i zamążpójścia nie „przyklei” się do mężczyzny po to tylko, żeby poczuć się piękną i wartościową.
Ważne znaczenie w wychowaniu ma wprowadzanie w przestrzeń domowych zajęć i obowiązków. To kobieta tworzy ciepło domu. Bez jej delikatnej ręki i troski o szczegóły nawet najpiękniejsze mieszkanie będzie tylko mieszkaniem, a nie domem. Kobieta troszczy się o to, by rodzinę łączył wspólny stół i posiłek. Dziewczynki, które ze swoimi mamami od dziecka sprzątały, gotowały, robiły zakupy, układały piękne bukiety, ozdabiały świąteczne stoły, nie będą miały z tym najmniejszego problemu, gdy same staną się paniami w swoich domach.

Ważny jest dobór odpowiednich zabawek. Niech to będą zabawki ładne, a nie potwory w stylu Monster High. Cudownie jest patrzeć, jak małe dziewczynki opiekują się lalkami, karmiąc je, przytulając, przewijając, wożąc w małych wózeczkach. Warto robić z dziewczynką w domu zabawki i szyć ubranka dla lalek.
Wychowanie dziewczynki to wychowanie do macierzyństwa. W tę rolę wprowadza przede wszystkim matka. Bezcenne są rozmowy o przyjmowaniu życia, jego wartości i pięknie. To matka powinna mówić swojej córce o macierzyństwie duchowym, w które jest wpisana troska o życie wiary dzieci i męża. Macierzyństwo duchowe jest też wpisane w istotę powołania do życia zakonnego.

Wyzwaniem jest umiejętne przeprowadzenie dziewczyny przez trudny okres dojrzewania fizycznego. Nieocenione będą wtedy rozmowy o dojrzewaniu, seksualności, intymności, czystości i miłości między mężczyzną a kobietą. Dobrą tradycją jest świętowanie z dziewczyną dnia, w którym pod względem fizycznym staje się kobietą. To dobra okazja, żeby uświadamiać piękno i wielkość daru kobiecości i seksualności.
Nie zapomnijmy, że najpiękniejszą kobietą, którą nawet Bóg się zachwycił, jest Maryja. Jej powierzajmy wychowanie młodych dziewczyn, prosząc, by pod Jej opieką wyrastały na kobiety szanujące swą godność i piękno.

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce. OK